قَوام (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَوام: (کَانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً) «قَوام» (بر وزن عوام) در لغت، به معنای عدالت و استقامت و حدّ وسط میان دو چیز است
و «قِوام» (بر وزن کتاب) به معنای چیزی است که مایه
قیام و استقرار بوده باشد.
(وَ الَّذِینَ اِذَا اَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا) (و کسانی که هر گاه
انفاق کنند، نه
اسراف و زیاده‌روی دارند می‌نمایند و نه سخت‌گیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قوام -به فتح قاف- به معنای حد وسط و معتدل است و همین کلمه به کسره قاف به معنای مایه قوام هر چیز است و جمله بین ذلک متعلق است به قوام و و معنایش این است که: بندگان رحمان انفاق می‌کنند و انفاقشان همواره در حد وسط و میان اسراف و
اقتار است، پس اینکه فرمود:
(وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً) توضیح و تنصیص همان جمله قبلی است که فرمود:
(اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا) پس صدر آیه، دو طرف
افراط و
تفریط در انفاق را نفی کرده و ذیل آن، حد وسط در آن را اثبات نموده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَوام»، ص۴۴۷.
