قَصَص (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَصَص: (الْقَصَصُ الْحَقُّ) «قَصَص» مفرد است و به معنای قصه می‌باشد و در اصل از مادّه
«قَصّ» (بر وزن صفّ) به معنای جستجوی چیزی کردن گرفته شده.
(اِنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ مَا مِنْ اِلَهٍ اِلاَّ اللّهُ وَ اِنَّ اللّهَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) (این همان سرگذشت واقعی
عیسی است (و ادعاهایی همچون الوهّیت او یا فرزند خدا بودنش بی‌اساس است) و هیچ معبودی جز خداوند یگانه نیست و به یقین تنها
خداوند توانا و حکیم است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه هذا اشاره است به داستان‌هایی که از عیسی (علیه‌السّلام) گذشت و اساس آیه بر قصر قلب است و معنایش این است که تنها این مطالبی که ما در باره عیسی (علیه‌السّلام) گفتیم
حق است، نه آنچه
نصارا در باره آن جناب ادعا می‌کند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَصَص»، ص۴۴۱.
