• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَشْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: تقشیر.


قَشْر (به فتح قاف) و تَقشیر (به فتح تاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای کندن پوست است.
این ماده فقط یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.



قَشْر و تَقشیر (بر وزن عقل) به معنای کندن پوست آمده است.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْمُقَشَّرَهَ - خطبه ۳۳ (درباره جنگ جمل)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در شعری که شاهد آورده فرموده است:
«أَدَمْتَ لَعَمْرِی شُرْبَکَ الْمَحْضَ صَابِحاً ••• وَ أَکْلَکَ بِالزُّبْدِ الْمُقَشَّرَهَ الْبُجْرَا»؛
«به جان‌ خودم قسم كه ادامه دادى به نوشيدن شیر خالص صبح كنان ••• و از غذاى لذيذ چرب تا سر حدّ اشباع كامل خورديد».
این ماده فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۶۲.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۴۵۸.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۷۷، خطبه ۳۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۹۱، خطبه ۳۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۲، ص۳۱۰.    
۶. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۷.    
۷. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲، ص۱۸۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قشر»، ج۲، ص۸۶۲.    






جعبه ابزار