• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَبْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قَبْل (به فتح فاف) از واژگان نهج البلاغه به معنای تقدّم زمانی و مکانی، تقدم متصل و منفصل و رتبه‌ای است. حضرت علی (علیه‌السلام) در خطبه ۱۰۰ از این واژه استفاده نموده است.



قَبْل به معنای تقدّم زمانی و مکانی، تقدم متصل و منفصل و رتبه‌ای آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۱۰۰ فرموده است: «الاَْوَّلِ قَبْلَ كُلِّ أَوِّل، وَالاْخِرِ بَعْدَ كُلِّ آخِر» (ستایش، مخصوص خداوندى است كه نخستين هستى است، قبل از همه نخستين‌ها و آخرين هستى است، بعد از همه آخرها) (شرح‌های خطبه:


موارد زیادی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۴۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۴۴۸.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، خطبه ۱۰۰.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۱۹۴، خطبه ۹۹.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۶، خطبه ۱۱۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۱۳.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۶.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۷.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۴، ص۳۷۷.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۱۶۶.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۹۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قبل»، ج۲، ص۸۴۰.    






جعبه ابزار