• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قطع رَحِم (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: قطع رحم.


قطع رحم عبارت است از بریدن از خویشاوندان و ترک احسان و مهربانی - هرچند با سلام کردن - به آنان و یا آزار رساندن به ایشان.
از آن به مناسبت در باب‌هایی چون هبه، نکاح و شهادات سخن گفته‌اند.



مقصود از رحم، خویشانِ - هرچند دور - نسبی‌اند. برخی مقصود از رحم را خویشان نسبی‌ای که ازدواج با ایشان حرام است، دانسته‌اند.
قطع رحم حرام و از گناهان کبیره است که خداوند در قرآن کریم بر آن وعدۀ عذاب داده و قطع کنندۀ رحم را لعنت و او را دور از رحمت خویش معرفی کرده است.
بنابراین، قاطع رحم عادل نیست و نمی‌تواند اموری را که عدالت در آنها معتبر است - مانند امامت جماعت - عهده‌دار شود.
قطع رحم، حتی نسبت به خویشاوندانی که آشکارا واجبات را ترک می‌کنند و یا محرّمات را مرتکب می‌شوند جایز نیست، مگر آنکه قطع موجب تنبّه آنان گردد و یا صلۀ رحم تایید ایشان بر گناه به شمار رود.


۱. مازندرانی، محمدصالح، شرح اصول الکافی، ج۹، ص۴۱۴.    
۲. مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول، ج۷، ص۳۴۵.    
۳. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۱۸۵.    
۴. رعد/سوره۱۳، آیه۲۵.    
۵. محمد/سوره۴۷، آیه۲۵.    
۶. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۴.    
۷. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۲۷۵.    
۸. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۴.    
۹. موسوی گلپایگانی، سیدمحمدرضا، مجمع المسائل، ج۱، ص۵۲۴-۵۲۶.    
۱۰. تبریزی، جواد، صراط النجاة، ج۱، ص۴۳۴.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۶۵۹.    


رده‌های این صفحه : رحم | شهادات | نکاح | هبه




جعبه ابزار