• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرآن در سیره نبوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


از عبادت‌هایی که پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نسبت بدان توجه ویژه‌ای معطوف داشته نسبت به انجام آن جدیت خاصی داشتند، قرائت قرآن بود.


ایشان فقیرترین خانه، را خانه‌ای می‌دانست که از کتاب خدا تهی باشد.
[۱] متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱۵، ص۳۹۳.
از این‌رو به اصحاب و یارانش توصیه می‌فرمود: «برای خانه هایتان بهره‌ای از قرآن قرار دهید، که همانا خانه‌ای که در آن قرآن خوانده شود، برای ساکنانش آسایش فراهم می‌آید و خیرش بسیار می‌گردد و اهلش از افزونی برخوردار می‌گردند؛ و هرگاه در آن قرآن خوانده نشود، بر ساکنانش تنگ می‌گردد و خیرش اندک می‌شود و اهلش در کمبود به سر می‌برند.»
[۲] حلی، ابن فهد، عدة الداعی، ص۲۶۹.    
[۳] نوّروا شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۲۰۰.    
می‌فرمود: «قرآن دوای دردهاست»
[۴] قضاعی، محمد ابن سلامه، مسند الشهاب، تحقیق حمدی عبدالمجید السلفی، بیروت، الرساله، چاپ اول، ۱۹۸۵، ج۱، ص۵۱.    
[۵] سیوطی، جلال الدین، الجامع الصغیر، ج۱، ص۸۵۶۵.    
[۶] متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱، ص۵۱۷.    
«قرآن بخوانید به درستی که قرآن در روز قیامت برای شفاعت خواننده‌اش حاضر می‌شود.»
[۷] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۹۷.
[۸] بیهقی، ابوبکر، السنن الکبری، ج۲، ص۳۹۶.
[۹] طبرانی، سلیمان بن احمد، مسند الشامیین، ج۴، ص۱۰۶.


شدت علاقه ایشان نسبت به قرآن به حدی بود که نقل شده که «روزی عمر بن خطاب ، بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وارد شد و دید که ایشان سخت بیمار است، عمر گفت: ‌ای پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ! چه قدر ناخوش احوال هستید؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: "با این حال، دیشب سی سوره را و از جمله، هفت سوره بلند را قرائت کردم. " عمر عرض کرد: ‌ای پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ! با آن که خداوند، گناهان گذشته و آینده شما را آمرزیده است، این چنین خود را به زحمت می‌اندازی؟! فرمود: ‌ای عمر! آیا بنده‌ای سپاس گزار نباشم؟!».
[۱۰] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دارالثقافه، ۱۴۱۴، ص۴۰۴.    

از برخی (مانند عبدالله بن عمر و ابن مسعود و....) اصحاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درباره علاقه شدید حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به قرآن نقل شده که: «روزی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به من فرمود: برای من قرآن بخوان. گفتم: یا رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای شما قرآن بخوانم و حال آن که قرآن بر شما نازل شده است؟ فرمود: دوست دارم که آن را از غیر خودم بشنوم.»
[۱۱] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۷۴.
[۱۲] محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، بیروت، دار الفکر، افست دار الطباعة العامره استانبول، بی تا، ج۵، ص۱۸۰.
[۱۳] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۹۶.
[۱۴] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۳، ص۳۱۹.


گفته شده که صدای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در خواندن قرآن از همه مردم دلرباتر و دلنشین‌تر بود
[۱۵] ابن ماجه، محمد، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۴۲۵.
[۱۶] ابن ابی شیبه، ابو بکر عبدالله بن محمد، المصنف، ج۷، ص۱۵۴.
[۱۷] متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱، ص۶۰۸.    
به اصحاب و یاران خود نیز می‌فرمود: «زیباترین صداها را به قرآن اختصاص دهید.»
[۱۸] طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۱۲، ص۹۲.
[۱۹] سیوطی، جلال الدین، الجامع الصغیر، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۸۱، ج۱، ص۴۴.
پیش از خواندن قرآن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم می‌گفت
[۲۰] علامه حلی، حسن بن یوسف، نهج الحق و کشف الصدق، قم، دار الهجره، ۱۴۰۷، ص۴۲۴.    
[۲۱] شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۱۳۵.    
و در قرائت قرآن هر آیه‌ای را از آیه دیگر جدا می‌نمود
[۲۲] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۶، ص۳۰۳.
[۲۳] سجستانی، ابو داود، سنن ابی داود، ج۲، ص۲۴۸.
[۲۴] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۲، ص۲۳۲.
[۲۵] شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۲۰۸.    
و در موقع قرائت قرآن صدایش را می‌کشید.
[۲۶] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۸۴.    
[۲۷] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۱۳۲.
[۲۸] ابن ماجه، محمد، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۴۳۰.    
حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را عادت بر این قرار بود که نمی‌خوابید تا «مسبحات» را قرائت کند، می‌فرمود: «در این سوره‌ها آیه‌ای است که از هزار آیه برتر است. گفتند: «مسبحات» کدام سوره هاست؟ فرمود: سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن.»
[۲۹] محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۹۰.    
[۳۰] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۹۲، ص۳۱۲.    


سیره نبوی.

۱. ↑ متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱۵، ص۳۹۳.
۲. ↑ حلی، ابن فهد، عدة الداعی، ص۲۶۹.    
۳. ↑ نوّروا شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۲۰۰.    
۴. ↑ قضاعی، محمد ابن سلامه، مسند الشهاب، تحقیق حمدی عبدالمجید السلفی، بیروت، الرساله، چاپ اول، ۱۹۸۵، ج۱، ص۵۱.    
۵. ↑ سیوطی، جلال الدین، الجامع الصغیر، ج۱، ص۸۵۶۵.    
۶. ↑ متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱، ص۵۱۷.    
۷. ↑ نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۹۷.
۸. ↑ بیهقی، ابوبکر، السنن الکبری، ج۲، ص۳۹۶.
۹. ↑ طبرانی، سلیمان بن احمد، مسند الشامیین، ج۴، ص۱۰۶.
۱۰. ↑ شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دارالثقافه، ۱۴۱۴، ص۴۰۴.    
۱۱. ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۷۴.
۱۲. ↑ محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، بیروت، دار الفکر، افست دار الطباعة العامره استانبول، بی تا، ج۵، ص۱۸۰.
۱۳. ↑ نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۹۶.
۱۴. ↑ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۳، ص۳۱۹.
۱۵. ↑ ابن ماجه، محمد، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۴۲۵.
۱۶. ↑ ابن ابی شیبه، ابو بکر عبدالله بن محمد، المصنف، ج۷، ص۱۵۴.
۱۷. ↑ متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، تصحیح صفوة السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹، ج۱، ص۶۰۸.    
۱۸. ↑ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۱۲، ص۹۲.
۱۹. ↑ سیوطی، جلال الدین، الجامع الصغیر، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۸۱، ج۱، ص۴۴.
۲۰. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، نهج الحق و کشف الصدق، قم، دار الهجره، ۱۴۰۷، ص۴۲۴.    
۲۱. ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۱۳۵.    
۲۲. ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۶، ص۳۰۳.
۲۳. ↑ سجستانی، ابو داود، سنن ابی داود، ج۲، ص۲۴۸.
۲۴. ↑ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۲، ص۲۳۲.
۲۵. ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت علیه السلام، ج۶، ص۲۰۸.    
۲۶. ↑ ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۸۴.    
۲۷. ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۱۳۲.
۲۸. ↑ ابن ماجه، محمد، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۴۳۰.    
۲۹. ↑ محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۹۰.    
۳۰. ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۹۲، ص۳۱۲.    


سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «عبادات در سیره و قول نبوی(ص)» تاریخ بازیابی ۹۵/۰۱/۲۹.    


رده‌های این صفحه : آداب تلاوت | تلاوت قرآن | سیره پیامبر | قرآن شناسی | مقالات پژوهه
جعبه ابزار