قاعده طهارت (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ طهارت یا
اصل طهارت از قواعد مشهور فقهی به معنای حکم به
طهارت و پاکی هر چیزی که پاکی‌اش مشکوک می‌باشد.
از آن در باب طهارت و نیز برخی کتاب‌های دربردارندۀ
قواعد فقهی سخن گفته‌اند.
شک در طهارت یا به گونۀ
شبهه موضوعی است، مانند آنکه مایعی بین
خمر و
سرکه بودن مشکوک باشد و یا به گونۀ
شبهه حکمی، مانند آنکه جانوری از دو جانور پاک و نجس متولد شود و شبیه هیچ یک نباشد. قاعدۀ طهارت نسبت به هر دو مورد جریان دارد و حکم به پاکی مشکوک الطهارة می‌شود.
برخی، قاعدۀ طهارت را در شبهۀ حکمی جاری ندانسته‌اند.
شرط جریان قاعدۀ طهارت عدم وجود اصل موضوعیِ مانع اجرای آن است، مانند آنکه آبی به‌طور یقینی نجس بوده، سپس در طهارت آن شک پیدا شده است، که در این صورت، استصحاب نجاست، مانع اجرای قاعدۀ طهارت خواهد بود و در نتیجه حکم به نجس بودن آن
آب می‌شود.
بر اعتبار و حجّیت قاعدۀ طهارت به روایات متعدد، از جمله روایت
«کلُ شَیءٍ نَظیفٌ حتّیٰ تَعلَمَ انَّهُ قَذِرٌ» «هر چیزی پاک است تا آنگاه که بدانی نجس شده است» استناد شده است.
طبق مفاد روایت، تنها در صورت علم به نجاست چیزی، خواه
علم وجدانی یا
تعبدی، آن چیز محکوم به
نجاست خواهد بود.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۲۶۲.
