فِرْق‌ (مفردات‌قرآن)

فِرْق‌ (به کسر فاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای تكّه و قطعه جدا شده‌ است.

فِرْق‌: به معنای تكّه و قطعه جدا شده‌ است.

(فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُ‌ فِرْقٍ‌ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ‌) «دریا بشكافت و هر قطعه‌اش همچون کوه بزرگى گرديد».

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۶۸.
۲.	↑ اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص.
۳.	↑ فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج، ص.
۴.	↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۹۴.
۵.	↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۶۳.
۶.	↑ سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج، ص.
۷.	↑ سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج، ص.
۸.	↑ فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج، ص.
۹.	↑ فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج، ص.