• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَکِه‌ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَکِه‌ (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط: فَکِه‌ (مفردات‌قرآن)، فَکِهین (لغات‌قرآن)، بذله‌گویی.


فَكِه‌ (به فتح فاء و کسر کاف) از واژگان نهج البلاغه به معنای بذله‌گو و متکبر است.
این واژه تنها يكبار در «نهج البلاغه» آمده است.


فَكِه‌
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۲۶.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۵۷.    
به معنای بذله‌گو و متکبر است.

به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - خطبه ۱۹۲

حضرت علی (علیه‌السلام) درباره بركت زمان رسالت فرموده اند: «فَأَصْبَحُوا فِي نِعْمَتِهَا غَرِقِينَ، وَ فِي خُضْرَةِ عَيْشِهَا فَكِهِينَ»
[۳] سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۴۷۰، خطبه۱۹۲.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة، ج۲، ص۱۷۹، خطبه۱۹۰.    
[۵] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۹۸، خطبه۱۹۲.    
«در نعمتهاى آن غرق شدند و در زندگى تازه آن متفكّه و متنعّم شدند» منظور كسانى است كه در فاكهه و نعمت بودند.
[۶] شرح مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۶۵، خطبه۱۹۲.    
[۷] بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۹۱.    
(شرح‌های خطبه:
[۸] بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۱۰.    
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۷، ص۴۷۵.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۰۱.    
[۱۱] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۱۷۸.    
)

از این ماده یک مورد در «نهج» آمده است.
[۱۲] سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۴۷۰، خطبه۱۹۲.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۲۶.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۵۷.    
۳. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۴۷۰، خطبه۱۹۲.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة، ج۲، ص۱۷۹، خطبه۱۹۰.    
۵. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۹۸، خطبه۱۹۲.    
۶. ↑ شرح مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۶۵، خطبه۱۹۲.    
۷. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۹۱.    
۸. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۱۰.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۷، ص۴۷۵.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۰۱.    
۱۱. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۱۷۸.    
۱۲. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۴۷۰، خطبه۱۹۲.    


• بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فکه »، ج۲، ص۸۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 192 نهج البلاغه
جعبه ابزار