• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَظّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَظّ (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فَظّ (لغات‌قرآن)، سوء خلق (اخلاق).


فَظّ (به فتح فاء و تشدید ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بدخلقی است. فظّ به معنى بدخلقى، استعاره است از فظّ به معنى آب شکمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.


فَظّ
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹۵.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۸۹.    
به معنای بدخلقی است. «السَّيى‌ءُ الْخُلُقِ الْخَشِنُ الْكَلامِ»
[۴] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۲، ص۳۹۷.    

فظّ در اصل آب شکمبه حيوان‌ است، كه در صورت تشنگی آنرا فشرده و می‌نوشند.
[۵] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۱.    

راغب گفته: فظّ به معنى بدخلقی، استعاره است از فظّ به معنى آب شكمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند.
[۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    


(وَ لَوْ كُنْتَ‌ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ...)
[۷] آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    
«اگر بدرفتار و سنگدل می‌بودى حتما از تو پراكند می‌شدند».

اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹۵.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۸۹.    
۴. ↑ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۲، ص۳۹۷.    
۵. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۱.    
۶. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    
۷. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فظّ"، ج۵، ص۱۹۵-۱۹۶.    


رده‌های این صفحه : اخلاق | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان اخلاقی قرآن | واژه شناسی واژگان سوره آل عمران
جعبه ابزار