• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَصیلَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَصیلَه (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فَصیلَة (لغات‌قرآن)، فَصْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فصل.


فَصيلَة (به فتح فاء و کسر صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای اقوام و عشیره است.


فَصيلة
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۰.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۴۱.    
به معنای اقوام و عشیره است كه از شخص منفصل‌اند.
فَصيل به معنى مَفصول است‌.
[۴] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۲۸۰.    


به مواردی از فَصيلة که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَصِيلَتِهِ‌ (آیه ۱۳ سوره معارج)

(يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ • وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ • وَ فَصِيلَتِهِ‌ الَّتِي تُؤْوِيهِ.)
[۵] معارج/سوره۷۰، آیه۱۱-۱۳.    

«گناهكار دوست می‌دارد كه ای‌ كاش عوض دهد از عذاب آن روز پسران، زن، برادر و عشيره خويش را چنان عشيره‌ای كه او را به خودش منضمّ كرده و در كنار خود جا می‌دهد.»
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۱.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۹.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۱۱.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۳۴.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۴۱.    
۴. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۲۸۰.    
۵. ↑ معارج/سوره۷۰، آیه۱۱-۱۳.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۱.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۹.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۱۱.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۳۴.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فصل»، ج۵، ص۱۸۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره معارج
جعبه ابزار