فَجْوَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَجْوَه (به فتح فاء و سکون جیم و فتح واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای جاى وسيع است.
از این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
فَجْوَه به معنای جاى وسيع است.
«الساحةُ الواسِعة»
مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) در خطبه ای درباره اموات می فرمایند:
«فأَصْبَحوا في فَجَواتِ قُبورِهِمْ جَماداً لا يَنْمونَ وَ ضِماراً لا يوجَدونَ» «در شكاف‌هاى قبورشان جماد شدند كه نموّ نمى‌كنند و نهان‌ها كه پيدا نيستند»
همچنین درباره
ملائکه می فرمایند:
«وَ بَيْنَ فَجَواتِ تِلْكَ الْفُروجِ زَجَلُ الْمُسَبِّحينَ مِنْهُمْ في حَظائِرِ الْقُدُسِ» «در ميان ميدان‌هاى آن شكاف‌ها خروش ملائكه، تسبيح كننده است كه در خطيره‌هاى قدس هستند.»
از این ماده دو مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فجو»، ج۲، ص۸۰۴.
