فَتّاح (مفردات‌قرآن)

فَتّاح (به فتح فاء و تشدید تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بسيار گشاينده و از اسماء حسنی است.

فَتّاح: به معنای بسيار گشاينده و از اسماء حسنی است. مراد از آن عموم است و از جمله فتح و فيصله ميان حق و ناحق می‌باشد.

(وَ هُوَ الْفَتَّاحُ‌ الْعَلِيمُ‌) (و اوست داور آگاه).

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۴۵.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۱.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۹۶.
۴.	↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۴، ص۱۵۰.
۵.	↑ سباء/سوره۳۴، آیه۲۶.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۱.
۷.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۷۵.
۸.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۶۶.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۱۱.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۶۵.