فصل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از اوصاف
قرآن فصل است.
«فصل»
مصدر و به معنای جداکردن دو یا چند چیز از یکدیگر است و در امور مادی، اعتباری و معنوی به کار می‌رود.
«فصل» یکی از اسامی و
صفات قرآن است که در
آیه ۱۳
سوره طارق به آن اشاره شده است: (انه لقول فصل)؛ «این (قرآن) سخنی است که
حق را از
باطل جدا می‌کند»
استعمال مصدر (فصل) در آیه فوق برای قرآن، به معنای فاعل و برای مبالغه‌ی در آن است؛ یعنی قرآن حقیقتا جداکننده حق و باطل است.
قول فصل، یعنی سخن جدی و قاطعی که حق را از باطل جدا می‌کند و هرگز قابل
نقض و ابرام نیست. این تعبیر را بیشتر در قضاوت‌های مهم و حل اختلافات به کار می‌برند و می‌توان گفت قول فصل، آن سخن نهایی است که چون و چرا ندارد و جای
شک و
تردید باقی نمی‌گذارد.
دو دیدگاه درباره «قول فصل» وجود دارد:
۱. اشاره به
معاد است؛
۲. وصف و اسم قرآن است؛ زیرا قرآن سخن قاطعی است که حق را از باطل جدا می‌کند و جای
ابهام و تردید باقی نمی‌گذارد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فصل (قرآن)».
