• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَسْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَسْر (به فتح فاء و سکون سین) از واژگان قرآن کریم به معنای ايضاح و تبيين است.
تَفْسير (به فتح تاء و سکون فاء) به معنای ايضاح و تبيين همراه با مبالغه است.
تفسیر قرآن نيز از اين معنى است كه مراد خدا را بيان و روشن می‌كند.
تفسیر يک‌ بار بيشتر در کلام الله مجید نيامده است.



فَسْر ايضاح و تبيين است.
«فَسَرَ الشَّيْ‌ءَ بَيَّنَهُ وَ اوْضَحَهُ.»
تَفْسير نيز به آن معنى است با مبالغه.
«فَسَّرَ الطّبيب»آن‌گاه گويند كه دكتر به بول مريض براى استعلام مرض نگاه كند.
جوهری گويد: به گمانم اين معناىِ مُوَلَّد است.


تفسیر قرآن نيز از اين معنى است كه مراد خدا را بيان و روشن می‌كند و آن اگر مبتنى به قرآن و سنّت قطعيّه باشد، يعنى قرآن را با قرآن و حدیث مقطوع تفسير كند، درست و صحيح است و اگر فقط با نظر خود تفسير كند و گويد: مراد خدا حتما چنين است و يا خود نظرى داشته و قرآن را بر آن حمل كند، منهىّ است، مگر آن‌كه بگويد: چنين به نظر می‌آيد و مراد واقعى پيش خدا و برگزيدگان خدا است.


به موردی از فَسْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۳.۱ - تَفْسِيراً (آیه ۳۳ سوره فرقان)

(وَ لا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْناكَ بِالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ‌ تَفْسِيراً)
(آنان هيچ مَثَلى براى تو نمى‌آورند مگر اين‌كه ما حق و بهترين تفسير را براى تو مى‌آوريم و پاسخى قاطع كه در برابر آن ناتوان شوند.)
ما قبل آیه چنين است: «کافران گفتند: چرا قرآن يک‌دفعه به وى نازل نمی‌شود؟ زيرا كه می‌خواهيم با نزول تدریجی و ادامه وحی، قلب تو را قوى و با ثبات كنيم و آن را با ترتیل و دقت بر تو خوانده‌ايم (كه حتما قلب تو را محكم خواهد كرد).»
آن وقت می‌رسيم به اين آيه‌ (وَ لا يَأْتُونَكَ) ظاهرا مراد از «مَثَل» قول و اشكال است كه «قول» يكى از معانى مَثَل است، يعنى: «كافران پيش‌ تو ايرادى و اشكالى نمی‌آورند مگر آن‌كه در جواب آن حق را و بهترين توضيح را می‌آوريم»، تا ايراد آن‌ها دفع و واقعیت بهتر روشن شود (گویى اشكال گرفتن سبب ايضاح بيشتر از جانب خدا می‌گردد.)


اين كلمه يک‌ بار بيشتر در کلام الله نيامده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۳۷.    
۴. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۱۶۳.    
۵. ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۵۰۴.    
۶. جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۲، ص۷۸۱.    
۷. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۱۶۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۱۱۷-۱۲۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۷۶-۸۰.    
۱۰. فرقان/سوره۲۵، آیه۳۳.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۶۳.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۹۲.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۱۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۲۰۴.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۶.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۹۷.    
۱۷. فرقان/سوره۲۵، آیه۳۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فسر»، ج۵، ص۱۷۵-۱۷۶.    






جعبه ابزار