فرد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَرْد (به فتح فاء و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تنها، فرادى و تك تك است. مواردى از آن و مشتقاتش در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَرْد به معنای تنها، فرادى و تك تك است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره بنده صالح
خدا فرموده اند:
«وَ تَخَلَّى مِنَ الْهُمُومِ، إِلاَّ هَمّاً وَاحِداً انْفَرَدَ بِهِ» «از همه غمها فارغ شده مگر از يك غم كه مخصوص و تنها شده براى آن (و آن ايستادن در حد
شریعت است).»
(شرح‌های خطبه:
)
در خطبه ای حضرت در توصیف قبر می فرمایند:
«فَيَالَهُ مِنْ بَيْتِ وَحْدَة، وَ مَنْزِلِ وَحْشَة، وَ مُفْرَدِ غُرْبَة» مفرد (بر وزن منصب) محل تنها ماندن «وه چه خانه تنهايى و چه منزل وحشتزائى و چه محل تنهائى و غربتى» و اگر «مفرد» اسم فاعل باشد راجع به شخص ميّت است يعنى «وه چه از همه جدا شده و غريبى».
(شرح‌های خطبه:
)
در توصیف روز قیامت میفرمایند:
«مَبْعُوثُونَ أَفْرَاداً» «برانگيخته شدگانند تنها تنها»
(شرح‌های خطبه:
)
از این ماده چند مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فرد »، ج۲، ص۸۰۹.
