فج (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَجّ (به فتح فاء و تشدید جیم) از
واژگان قرآن کریم به معنای راه وسيع است و جمع آن
فِجاج (به کسر فاء) می‌باشد.
فَجّ به معنای راه وسيع است.
در
مفردات گفته: فَجّ شكافى است ميان دو كوه و در راه وسيع به‌كار می‌رود و جمع آن
فِجاج است.
در
اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فَجّ و راه تنگ
شَعْب است.
(يَأْتُوكَ رِجالًا وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِ فَجٍ عَمِيقٍ) «پياده و بر هر
مرکب لاغر از هر راه دور می‌آيند».
(وَ جَعَلْنا فِيها فِجاجاً سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ) (لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلًا فِجاجاً) در
آیه اول ضمير «فِيها» ظاهرا راجع است به «رَواسِيَ» در صدر آيه
و «سُبُلًا»
بدل است از فِجاج،
يعنى: «در كوه‌ها راه‌هاى وسيع قرار داديم تا آنها به مقاصد و مواطن خويش راه يابند».
در آيه دوم فجاج
صفت «سبل» است و مراد از آن
وسعت است، «يعنى تا در زمين به راه‌هاى وسيع وارد شويد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فجّ"، ج۵، ص۱۵۲.
