غیبت (مفردات‌نهج‌البلاغه)

غِيبَة (به کسر غین) از واژگان نهج البلاغه به معنای بدگوئی در پشت سر دیگری است.

غِيبَة به معنای بدگوئی در پشت سر دیگری. آنچه در غیاب دیگری بدگوئی می‌شود اگر در او باشد غیبت است و اگر نباشد آن را بهتان گویند.

امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «الْغِيبَةُ جُهْدُ الْعَاجزِ» «غیبت نهایت قدرت انسان عاجز است.»(شرح‌های حکمت: )

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۹۶.
۲.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۳۵.
۳.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۸۹، حکمت ۴۵۱.
۴.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۲۶۲، حکمت ۴۶۱.
۵.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص، حکمت ۴۶۱.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۵۱، حکمت ۴۶۱.
۷.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۹.
۸.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۷۹.
۹.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۶۱۶.
۱۰.	↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۲۶.
۱۱.	↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۶۶.