غُلُوّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُلُوّ (به ضم غین و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای
تجاوز از حدّ و در اصل به معنى بالا آمدن و زياد شدن است.
غُلُوّ به معنای تجاوز از حدّ و در اصل به معنى بالا آمدن و زياد شدن است.
به مواردی از
غُلُوّ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ ...) «بگو اى
اهل کتاب در دينتان به ناحق غلوّ نكنيد.»
ايضا
آیه:
(يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَ لاَ تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقِّ ...) (اى اهل كتاب! در
دین خود، غلّو و زياده‌روى نكنيد و درباره
خدا، غير از
حق نگوييد.)
مراد از غلوّ و گزاف‌گویى، پسر خدا خواندن
عیسی (علیه‌السّلام) است چنان‌كه ذيل
آیه دوم در آن صريح است:
(سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ) (او منزّه است كه فرزندى داشته باشد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غلو»، ج۵، ص۱۲۰.
