غَنَم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَنَم (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
گوسفند است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
خوارج و قبیله
بنی فراس از این واژه استفاده نموده است.
غَنَم (بر وزن شرف) به معنای گوسفند آمده است.
به برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، به شرح ذیل می‌شود:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به خوارج فرموده است:
«وَ إِيّاكُمْ وَ الْفُرْقَةَ! فَإِنَّ الشّاذَّ مِنَ النّاسِ لِلشَّيْطانِ، كَما أَنَّ الشّاذَّةَ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ.» يعنى «از
تفرقه بپرهيزيد كه آدم تنها و كنار شونده از عامّه نصيب
شیطان است چنانكه
گوسفند تنها مانده نصيب
گرگ خواهد بود.»
درباره اجتماع مردم بر
بیعت حضرتش فرموده است:
«مُجْتَمِعینَ حَوْلی کَرَبیضَةِ الغَنَمِ.» یعنی «گروهی از گوسفندان که داخل
آغل می‌شوند.»
لفظ «ربیضة الغنم» اضافه صفت بر موصوف است.
«بنى فراس بن غنم» نام قبيله‌اى است كه حضرت به يارانش فرموده است:
«أَمَا وَ اللهِ لَوَدِدْتُ أَنَّ لي بِكُمْ أَلفَ فارِس مِنْ بَني فِراسِ بْنِ غَنْم.» «خدايا دل‌هايشان ذوب كن چنان كه
نمک در آب ذوب مى‌شود.»
كه مشهور به
شجاعت بودند.
این ماده چند بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غنم»، ج۲، ص۷۹۲.
