غَمْس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَمْس (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای فرو بردن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• غَموس (به فتح غین) به معنای غائب شدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
طاووس از این واژه استفاده نموده است.
غَمْس و
غَموس به معنای فرو بردن است.
و
غَموس به معنای غائب شدن آمده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
پرندگان فرموده است:
«فَمِنْها مَغْموسٌ في قالَبِ لَوْن لا يَشوبُهُ غَيْرُ لَوْنِ ما غُمِسَ فيه، وَ مِنْها مَغْموسٌ في لَوْنِ صِبْغ قَدْ طُوِّقَ بِخِلافِ ما صُبِغَ بِهِ.» یعنی «برخی از آنها در قالب یک
رنگ فرو رفته که رنگ دیگری غیر از آن‌چه در آن فرو رفته به آن آمیخته نیست، و بعضی در رنگی فرو رفته که طوق‌دار شده با غیر آن رنگ، یعنی گردنش بر خلاف رنگ بدنش می‌باشد.»
این ماده سه بار در «نهج‌البلاغه» و در یک خطبه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غمس»، ج۲، ص۷۹۱.
