غَمْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَمْر (به فتح غین و سکون میم) از
واژگان قرآن کریم به معنای پوشاندن و در زير گرفتن است.
غَمْره (به فتح غین و سکون میم) به معنای آب بزرگى كه محل خويش را پوشانده است.
به‌طور مثل به
جهالتی و
غفلتی كه شخص را احاطه كرده گفته می‌شود.
غَمْر به معنای پوشاندن و در زير گرفتن است.
«غَمَرَهُ الْمَاءُ غَمْراً: عَلَاهُ وَ غَطَّاهُ» آب از او بالا آمد و او را در زير گرفت.
غَمْره: راغب گويد، آب بزرگى است كه محل خويش را پوشانده است.
و به‌طور مثل به
جهالتی و
غفلتی كه شخص را احاطه كرده گفته می‌شود.
به مواردی از
غَمْر که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هذا) «بلكه قلوبشان از اين
قرآن در غفلت است.»
غفلت نيز
قلب را می‌پوشاند.
طبرسی آن‌را در
آیه، غفلت و به‌قولى جهالت و
حیرت گفته است.
(آن‌ها را در
جهل و غفلتشان رها كن تا زمانى كه مرگشان فرا رسد يا گرفتار
عذاب الهی شوند)
(الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ) (همان‌ها كه در جهل و غفلت فرو رفته‌اند.)
(وَ لَوْ تَرى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَراتِ الْمَوْتِ ...) يعنى: «اى كاش می‌ديدى
ظالمان را آنگاه كه در شدايد مرگ‌اند.»
غمرات شدايد
مرگ است، كه
انسان را احاطه می‌كند و می‌پوشاند.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غمر»، ج۵، ص۱۲۰-۱۲۱.
