غَلْف (مفردات‌قرآن)

مجمع در ذيل آیه اول فرموده: قرائت مشهور «غُلْفٌ» بر وزن قفْل است و ندرتا به ضمّ غين و لام نيز خوانده‌اند.
بنابر قرائت اول، غُلْف جمع اَغْلَف است، مثل: اَحْمَر و حُمْر، و چون شمشير در غِلاف باشد آنرا اَغْلَف گويند. و بنا بر قرائت دوم (غُلُف) آن جمع غِلاف است، مثل: مِثال و مُثُل.
پس اَغْلَف يعنى در غِلاف شده و غُلْف يعنى در غلاف شده‌ها بنابر قرائت مشهور.
در قاموس گفته «قَلْبٌ‌ أَغْلَفُ‌» گویى به قلب غلافى پوشانده‌اند كه چيزى نمى‌فهمد و آن‌را در خود جاى نمی‌دهد.
معنى آيه اين است: «و گفتند دل‌هاى ما در غلاف و پرده است و كلام تو را نمى‌فهميم و به دل ما وارد نمی‌شود، بلكه خدا در اثر کفر لعنتشان كرده،؛ لذا كم ايمان می‌آورند.»
اين دو آيه نظير آيه‌: (وَ قالُوا قُلُوبُنا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ فِي آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ ...) «گفتند قلب‌هاى ما در محفظه‌هایى است از آن‌چه ما را بدان می‌خوانى و در گوش‌هاى ما سنگينى هست، ميان ما و تو پرده‌اى وجود دارد.» يعنى: قادر به فهم كلام تو نيستيم.