غَسْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَسْل (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شستن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
نماز از این واژه استفاده نموده است.
این ماده دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
غَسْل (بر وزن عقل) به معنای شستن آمده است.
بر وزن قفل اسم مصدر است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره نماز
فرموده است:
«وَ شَبَّهَها رَسولُ اللهِ (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) بِالْحَمَّة تَكونُ عَلَى بابِ الرَّجُلِ، فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْها في الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرّات.» «پيامبر (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) نماز را به چشمه آب گرمى كه بر در خانه كسى باشد و در شبانه روز پنج بار خود را در آن شستسو دهد
تشبیه كرده است.»
معنای آن در «حم» گذشت.
آن حضرت درباره
تغسیل پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) فرموده است:
«وَ لَقَدْ وُلّيتُ غُسْلَهُ (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) وَ الْمَلائِكُةُ أَعْواني.» «من به غسل آن مامور شدم در حالی که
ملائکه یاوران من بودند.»
این ماده دو بار در «نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غسل»، ج۲، ص۷۸۲.
