غَزْو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَزْو (به فتح غین و سکون زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای خروج به
جنگ است.
اين لفظ فقط يک بار در
قرآن کریم آمده است.
غَزْو به معنای خروج به
جنگ است.
«غَزَى الْعَدُوَّ غَزْواً: سَارَ إِلَى قِتَالِهِمْ وَ انْتِهَابِهِمْ فِي دِيَارِهِمْ» يعنى: به جنگ
دشمن و به
غارت آنها در ديارشان بيرون شد.
غازى: جنگ‌جو و كسی‌كه براى جنگ بيرون رود. جمع آن غُزاة و
غُزى ... است.
به موردی از
غَزْو که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كانُوا غُزًّى لَوْ كانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا ...) «درباره برادرانشان كه مسافرت كرده (و مردند) يا جنگجويان بودند (و كشته شدند) گفتند: اگر پيش ما بودند نمى‌مردند و كشته نمی‌شدند.»
اين لفظ فقط يک بار در
قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غزو»، ج۵، ص۹۸.
