غنم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَنَم (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گوسفند است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
خوارج و قبیله
بنی فراس از این واژه استفاده نموده است.
غَنَم (بر وزن شرف) به معنای گوسفند آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) به خوارج فرموده است:
«وَ إِيَّاكُمْ وَالْفُرْقَةَ! فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّيْطَانِ، كَمَا أَنَّ الشَّاذَّةَ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ.» يعنى از
تفرقه بپرهيزيد كه آدم تنها و كنار شونده از عامّه نصيب
شیطان است چنانكه
گوسفند تنها مانده نصيب
گرگ خواهد بود.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره اجتماع مردم بر
بیعت حضرتش فرموده است:
«مُجْتَمِعینَ حَوْلی کَرَبیضَةِ الغَنَمِ» یعنی گروهی از گوسفندان که داخل
آغل می‌شوند.
(شرح‌های خطبه:
) لفظ «ربیضة الغنم» اضافه صفت بر موصوف است.
«بنى فراس بن غنم» نام قبيله‌اى است كه حضرت به يارانش فرموده است:
«أَمَاوَاللهِ لَوَدِدْتُ أَنَّ لِي بِكُمْ أَلفَ فَارِس مِنْ بَنِي فِرَاسِ بْنِ غَنْم.» «خدايا دل‌هايشان ذوب كن چنان كه
نمک در آب ذوب مى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
) كه مشهور به
شجاعت بودند.
این ماده چند بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غنم»، ج۲، ص۷۹۲.
