• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غلّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غُلّ (به ضم غين) از واژگان نهج البلاغه به معنای طوقی که بر گردن نهند است. حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان بيزاريش از ستمگری از این واژه استفاده نموده است.



غُلّ به ضم اوّل به معنای طوقی که بر گردن نهند آمده است. «الغُلّ طُوق یَدخُلُ فی العُنُق لِلذلّ و الَالم» جمع آن اغلال است و به صورت اسم و فعل و جمع آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بيان بيزاريش از ستمگرى فرموده است: «وَاللهِ لاََنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً، أَوْ أُجَرَّ فِي الاَْغْلاَلِ مُصَفَّداً...» (سوگند به خدا! اگر شب را بر روى خارهاى «سعدان» بيدار بسر برم! و يا در غل‌ها و زنجيرها بسته و كشيده شوم...) (شرح‌های خطبه: ) که در «صفد» گذشت.


مواردی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۸۷.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۴۳۶.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۶۱.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۵۳، خطبه ۲۲۳.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۴۳، خطبه ۲۱۹.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۶، خطبه ۲۲۴.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۴۱.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج، ص۱۵۴.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۵۵.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۴۰۰.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۴، ص۲۹۰.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۴۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غل»، ج۲، ص۷۸۷.    






جعبه ابزار