غزو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَزْو (به فتح غین و سکون زاء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای خروج به
جنگ است؛ از مشتقات این واژه در
آیات قرآن،
غازى به معنای جنگ‌جو و كسی‌كه براى جنگ بيرون رود می‌باشد.
[ویرایش]
غَزْو:
خروج به
جنگ است. «غَزَى الْعَدُوَّ غَزْواً: سَارَ إِلَى قِتَالِهِمْ وَ انْتِهَابِهِمْ فِي دِيَارِهِمْ» يعنى: به جنگ
دشمن و به
غارت آنها در ديارشان بيرون شد.
غازى: جنگ‌جو و كسی‌كه براى جنگ بيرون رود. جمع آن غُزاة و غُزى ... است.
[ویرایش]
(وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كانُوا غُزًّى لَوْ كانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا ...) «درباره برادرانشان كه مسافرت كرده (و مردند) يا جنگجويان بودند (و كشته شدند) گفتند: اگر پيش ما بودند نمى‌مردند و كشته نمی‌شدند».
اين لفظ فقط يكبار در
قرآن آمده است.
[ویرایش]
[ویرایش]
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غزو"، ج۵، ص۹۸.
