غدف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَدف (به فتح غین) و
اَغداف (به فتح الف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای انداختن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
طلحه و
زبیر از این واژه استفاده نموده است.
غَدف و
اَغداف به معنای انداختن آمده است.
مثل انداختن پرده، گویند: «اغدف اللیل: ارخی سدوله- اغدفت المراة قناعها علی وجهها: ارسلته»
که معنای پوشاندن و مستور کردن می‌دهد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره طلحه و زبیر و طلب کنندگان خون
عثمان فرموده است:
«إِنَّ مَعِي لَبَصِيرَتِي، مَا لَبَّسْتُ وَلاَ لُبِّسَ عَلَيَّ، وَإِنَّهَا لَلْفِئَةُ الْباغِيَةُ، فِيها الْحَمأُ وَالْحُمَةُ وَالشُّبْهَةُ الْمُغْدِفَةُ» ( من بينايى خويش را به همراه دارم، چيزى را بر كسى مشتبه نكرده‌ام و چيزى بر من نيز مشتبه نشده است. آنها گروهى سركش و ستمگرند كه بعضى از بستگان
پیامبر و
همسر او را با خود همراه كردند و كار را بر مردم مشتبه ساختند.)
(شرح‌های خطبه:
) یعنی: شبهه خون عثمان که حق را می‌پوشاند. معنای این کلام و شان مطلب در «حماء» گذشت.
به
معاویه می‌نویسد:
«فاحْذَرِ الشُّبْهَةَ وَاشْتَِمالَهَا عَلَى لَبْسَتِها، فَإِنَّ الْفِتْنَةَ طالَمَا أَغْدَفَتْ جَلاَبِيبَها، وَأَغْشَتِ الاَْبْصارَ ظُلْمَتُها.» «حذر کن از
شبهه و از اشتباه انداختن آن، زیرا
فتنه بسیار اوقات پرده‌های خود را می‌اندازد (
حق را می‌پوشاند) و تاریکی آن چشم‌ها را نابینا می‌کند.»
(شرح‌های نامه:
)
این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غدف»، ج۲، ص۷۷۵.
