غثاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُثاء (به ضم غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای خاشاك
سیل و كف ديگ كه به اطراف آن ريخته و از بين می‌رود، بوده و دوبار در
قرآن بکار رفته است..
غُثاء عبارت است از خاشاك سيل و كف ديگ كه به اطراف آن ريخته و از بين می‌رود. چيزهاى ضايع و غير قابل اعتنا را با غثاء
مثل می‌زنند. «غُثاءُ السَّيْلِ وَ غُثاءُ الْقِدْرِ»
(فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْناهُمْ غُثاءً ...) «آنها را فرياد به
حق گرفت و خاشاكشان كرديم».
(وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى. فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى) «خدائی‌كه چراگاه را روياند و آن را خاشاك و تيره كرد».
اين لفظ دو بار بيشتر در
قرآن نيامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غثاء"، ج۵، ص۸۹.
