عِظْلِم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِظْلِم (به کسر عین و لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نیل (مادّه کبود رنگی که در نقّاشی به کار می‌رود) است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره برادرش
عقیل از این واژه استفاده نموده است.
عِظْلِم به معنای نیل (مادّه کبود رنگی که در نقّاشی به کار می‌رود) آمده است. «الْعِظْلِمُ: نبت یُصبَغِ بِه»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره برادرش عقیل که از آن حضرت چیزی بر خلاف
حق از
بیت المال می‌خواست فرموده است:
«وَرَأَيْتُ صِبْيَانَهُ شُعْثَ [الشُّعُورِ، غُبْرَ] الاَْلْوَانِ، مِنْ فَقْرِهِمْ، كَأَنَّمَا سُوِّدَتْ وُجُوهُهُمْ بِالْعِظْلِمِ» (كودكانش را ديدم كه از
گرسنگی موهايشان ژوليده و رنگ‌شان بر اثر
فقر دگرگون گشته، گويا صورت‌شان با نيل رنگ شده بود.)
(شرح‌های خطبه:
) یعنی گوئی چهره‌های آنها را نیل کشیده شده بود، معنای آن در «شعث» گذشت
و در «عقیل» مطلبی در این باره آمده است.
این ماده یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عظلم»، ج۲، ص۷۲۹.
