عِطْف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِطْف (به کسر عین و سکون طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای اعراض شخص از چیزی است.
اين كلمه بيشتر از يک بار در
قرآن کریم نيامده است.
عِطْف (بر وزن عِلْم) جانب و طرف است.
در لغت آمده:
«عِطْفَا الرَّجُلِ: جَانِبَاهُ» دو طرف مرد از شانه تا
زانو و چون كسى از چيزى اعراض كند گويند:
«ثَنَى عِطْفَهُ: أَعْرَضَ وَ جَفَا»
به موردی از
عِطْف که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ - ثانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ) «بعضى از مردم درباره
خدا مجادله ميكنند بى‌آنكه دانشى و هدايتى و كتابى روشن داشته باشد، متكبرانه می‌خواهد مردم را از راه خدا گمراه گرداند.»
درباره
آیه در «
ثنی» توضيح داده شده است.
اين كلمه بيشتر از يک بار در
کلام اللَّه نيامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عطف»، ج۵، ص۱۶.
