عِتْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِتْر (به کسر عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای اصل شی‌ء است.
از این ماده سه مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
عِتْر (مثل جسر)
عِتْر اصل شی‌ء است: «
العِتْرُ، بالكَسْرِ: الأَصْلُ»
عترة: اقارب مخصوص انسان است. «
عِتْرَة الرَّجُلِ: أخَصُّ أقَارِبه»
چنانکه در
النهایه گفته است.
در
اقرب الموارد آمده است: «
العِتْرَة: ولد الرجل و ذريَّتهُ و عقبهُ من صلبهِ»
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره اهل بیت فرموده است:
«كَيْفَ تَعْمَهُونَ وَ بَيْنَكُمْ عِتْرَةُ بيِّكُمْ؟ وَ هُمْ أَزِمَّةُ الْحَقِّ، وَ أَلْسِنَةُ الصِّدْقِ!» «چطور سرگردان می‌شوید، حال آنکه اهل بیت پیامبرتان در میان شماست، آنها زمام‌های
حق و ارکان
دین هستند.»
درباره
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است:
«عِتْرَتُهُ خَيْرُ الْعِتَرِ، وَ أُسْرَتُهُ خَيْرُ الاُْسَرِ، وَ شَجَرَتُهُ خَيْرُ الشَّجَرِ» «عترت او بهترين عترتها، خاندانش بهترين خاندان‌ها و درخت وجودش از بهترين درختان بود.»
رجوع شود به «
اسر»
عِتَر مثل عنب جمع عترت است.
از این ماده سه مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عتر»، ج ۲، ص ۷۰۰.
