• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عُرْضَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: عُرضة (لغات‌قرآن).


عُرْضَه (به ضم عین و سکون راء و فتح ضاد) از واژگان قرآن کریم به معنای در معرض واقع شدن است.



عُرْضَه به معنای در معرض واقع شدن است.


(وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ‌ عُرْضَةً لِاَیْمانِکُمْ اَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ..) «خدا را معرض سوگندهای خویش قرار ندهید سوگندهائی که یاد کرده‌اید تا نیکی و تقوی و اصلاح بین الناس نکنید، زیرا خدا دوست ندارد نام او وسیله امتناع از نیکی باشد.» عرضه آن است که در معرض چیزی واقع شود، مثل: «الْمَرْاَةُ عُرْضَةٌ لِلنِّکَاحِ- الدَّابَّةُ عُرْضَةٌ لِلسَّفَرِ- الْغِذَاءُ عُرْضَةٌ لِلْاَکْلِ.» راغب اصفهانی گفته است: «الْعُرْضَةُ ما یُجْعل‌ مَعْرَضاً للشّی‌ء.»
ظاهرا مراد از آن در آیه این است که خدا را معرض و مورد قسم قرار بدهند در عدم انجام کارهای نیک.
در تفسیر عیاشی از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام) درباره آیه نقل شده... آن این است که کسی سوگند یاد می‌کند تا با برادرش سخن نگوید و نظیر آن یا با مادرش تکلم نکند. «قَالَ: یُعْنَی الرَّجُلُ یَحْلِفُ اَنْ لَا یُکَلِّمَ اَخَاهُ وَ مَا اَشْبَهَ ذَلِکَ او لَا یُکَلِّمَ امه.»
در حدیث دیگر در مجمع البیان و تفسیر عیّاشی از ایّوب خزّاز از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده می‌فرمود: به خدا قسم یاد نکنید، نه راست و نه دروغ که خدا فرماید «وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ‌ عُرْضَةً لِاَیْمانِکُمْ» و چون مردی از مردی درباره اصلاح استمداد کند که میان او و شخص دیگر سازش دهد، نگوید: من قسم یاد کرده‌ام که اینکار نکنم آن است قول خدا «وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ‌ عُرْضَةً لِاَیْمانِکُمْ اَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ.»
روایت دوم مفید دو مطلب است یکی نهی از مطلق قسم، دیگری نهی از قسم خوردن که کار نیک نکند.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۲۵-۳۲۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۱۲.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۲۴.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۲۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۳۳۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۶۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۳۱۲.    
۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۹.    
۱۰. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۱۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۶۷.    
۱۲. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۱۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عُرْضَه»، ج۴، ص۳۲۵-۳۲۶.    






جعبه ابزار