عُتُوّ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عُتُوّ:(عَتَوْ عُتُوًّا كَبيراً)
«عُتُوّ» (بر وزن غُلُوّ) به معناى خوددارى از اطاعت و سرپيچى از فرمان توأم با عناد و لجاج است.

---

(وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا) (و كسانى كه ایمان به لقاى ما و روز رستاخیز، ندارند گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و يا پروردگارمان را با چشم نمى‌بينيم؟!» آن‌ها تكبّر ورزيدند و طغيان بزرگى كردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى اين جمله اين است كه سوگند مى‌خورم هر آينه بدون حق خواستار كبر براى خود شدند، و طغيانى عظيم كردند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

---