• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَیْب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَیْب (به فتح عین و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای نقص و آن‌چه از خلقت و وضع اصلى كم يا زياد است.
اين لفظ تنها يک‌بار در قرآن مجید آمده است.



عَیْب: به معنای نقص و آن‌چه از خلقت و وضع اصلى كم يا زياد است.


به موردی از عَیْب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - أَعِيبَها (آیه ۷۹ سوره کهف)

(فَأَرَدْتُ أَنْ‌ أَعِيبَها)
«خواستم آن‌را معيوب كنم.»
آن همان خرق و سوراخ كردن كشتى بود كه به وسيله آن عالم انجام شد.


اين لفظ تنها يک‌بار در قرآن مجيد آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۷۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۱۲۹.    
۴. کهف/سوره۱۸، آیه۷۹.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۸۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۴۷.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۱۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۵۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۵۲.    
۱۰. کهف/سوره۱۸، آیه۷۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عیب»، ج۵، ص۷۱.    






جعبه ابزار