عَوان (مفردات‌قرآن)

عَوان (به فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای متوسط ميان پيرى و جوانى است.
به پير زن، و جنگی كه مكرّر شده به‌طور استعاره عوان گويند.

عَوان به معنای متوسط ميان پيرى و جوانى است.
به پير زن و جنگی كه مكرّر شده به‌طور استعاره عوان گويند.
قول مجمع نيز قريب به قول راغب است.

به موردی از عَوان که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(إِنَّها بَقَرَةٌ لا فارِضٌ وَ لا بِكْرٌ عَوانٌ‌ بَيْنَ ذلِكَ ...)
(گاوى كه نه پير و از كارافتاده باشد، و نه بكر و جوان؛ بلكه ميان اين دو باشد. )

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۷۱.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۸.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۸۴.
۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ۱، ص۲۶۸.
۵.	↑ بقره/سوره۲، آیه۶۸.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۰.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۰۵.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۰۲.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۱۲.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۷۴.