• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَفْو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَفْو (به فتح عین و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای گذشت و بخشودن گناه است.
مشتقات عَفْو که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
الْعَفْوَ (به فتح عین و سکون فاء) به معنای بخشودن گناه، محو اثر،
عَفَا (به فتح عین) به معنای گذشت، بخشودن و ناديده گرفتن،
الْعافِينَ‌ (به کسر فاء) به معنای گذشت و چشم پوشى است.


عَفْو گذشت و بخشودن گناه است.
راغب گفته: عفو به معنى قصد گرفتن چيزى است، گويند: «عَفاهُ‌ وَ اعْتَفاهُ‌» او را قصد كرد براى اخذ آنچه نزد اوست.
«عَفَا النَّبْتُ وَ الشَّجَرُ» علف و درخت قصد زياد شدن كردند.


به مواردی از عَفْو که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْعَفْوَ (آیه ۲۱۹ سوره بقره)

(يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَ يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ)
(درباره شراب و قمار از تو سؤال مى‌كنند، بگو: «در آن دو گناه و زيان بزرگى است؛ و منافعى از نظر مادى براى مردم در بردارد؛ ولى گناه آن‌ها از نفعشان بيشتر است.» و از تو مى‌پرسند: «چه چيز انفاق كنند؟» بگو: «از مازاد نيازمندى خود.» اين چنين خداوند آیات را براى شما روشن مى‌سازد؛ شايد بينديشيد.)
علامه طباطبایی در المیزان ذيل آيه ۲۱۹ سوره بقره پس از نقل قول راغب فرموده: «سپس عنايات كلامى باعث شده كه اين لفظ به معانى عديده بيايد از قبيل بخشودن گناه، محو اثر و توسط در انفاق ...»


۲.۲ - عَفَا (آیه ۴۳ سوره توبه)

(عَفَا اللَّهُ عَنْكَ‌)
(خداوند تو را بخشيد.)
راغب عفو از ذنب را قصد ازاله گناه گفته است، به نظر او تقرير (عَفَا اللَّهُ عَنْكَ‌) اين است: «قَصَدَ اللَّهُ إِزَالَةَ الذَّنْبِ عَنْكَ»


۲.۳ - عَفَا (آیه۹۵ سوره مائده)

(عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ‌)
(خداوند گذشته را عفو كرده است. و هر كس تكرار كند، خدا او را مجازات مى‌كند.)
به هر حال معنى معمولِ آن، همان گذشت، بخشودن و ناديده گرفتن است.


۲.۴ - الْعافِينَ‌ (آیه ۱۳۴ سوره آل عمران)

(وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ‌ عَنِ النَّاسِ‌)
(و خشم خود را فرو می‌برند و از خطای مردم درمی‌گذرند.)
چون پيوسته در قرآن با «عن» متعدّى شده حتما بايد آن‌را گذشت و چشم پوشى معنى كرد.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۲۹۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۴.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۲۱۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۲۹۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۹۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۳۰۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۵۸.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۹۶.    
۱۲. توبه/سوره۹، آیه۴۳.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۹۴.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۸۱.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۸۴.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۰۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۵۱.    
۱۸. توبه/سوره۹، آیه۴۳.    
۱۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۴.    
۲۰. مائده/سوره۵، آیه۹۵.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۲۳.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۲۰۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۱۴۰.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸۲.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۷۹.    
۲۶. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۴.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۶۷.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۲۸.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۰.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۵۴.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عفو»، ج۵، ص۱۹.    






جعبه ابزار