• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَصْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَصْم (به فتح عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای امساک و حفظ است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
اِعْتِصام (به کسر الف و تاء) به معنای چنگ زدن
• و عِصمَت (به کسر عین و فتح میم) در اصل به معنای منع است و در اصطلاح ملکه اجتناب از معاصی با تمکن از آنهاست.
حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۳۴۳ و ... از این واژه استفاده نموده است.



عَصْم به معنای امساک و حفظ آمده است.
اِعْتِصام به معنای چنگ زدن آمده است.
عِصمَت عصمت در اصل به معنای منع است و در اصطلاح ملکه اجتناب از معاصی با تمکن از آنهاست.


مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - درباره مردم - حکمت ۳۴۳

امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۳۴۳ فرموده است: «وَالنَّاسُ مَنْقوُصُونَ مَدْخُولُونَ إِلاَّ مَنْ عَصَمَ الله.» «مردم همه ناقص و مریض القلب هستند مگر آن‌که خدا حفظش کرده است.»

۲.۲ - درباره عهد - حکمت ۱۵۵

حضرت فرموده است: «اعْتَصِمُوا بِالذِّمَمِ فِي أَوْتَادِهَا.» «یعنی چنگ بزنید در عهدها به ستون‌ها و میخ‌های عهد منظور از اوتاد مردان نجیب و اصیل هستند که به عهد خود وفا می‌کنند.

۲.۳ - گناه - حکمت ۳۴۵

درباره گناهان ناممکن فرموده: «مِنَ الْعِصْمَةِ تَعَذُّرُ الْمَعَاصِي.» «ناممکن بودن گناهان از عصمت است.» و آن سالبه بانتفاء موضوع می‌باشد.

این ماده بیشتر از ده بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۲۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۱۱۶.    
۳. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۷، ص۴۸۳.    
۴. ابن سیده، المحکم والمحیط الأعظم، ج۱، ص۴۵۷.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، حکمت ۳۳۴.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۳۴، حکمت ۳۴۳.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۵، حکمت ۳۴۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۱.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج، ص۶۹۵.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۹۵.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۷۴۳.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۴۲۷.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۵۷.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۱۴، حکمت ۱۴۷.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۹۱، حکمت ۱۵۵.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۹، حکمت ۱۵۵.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۷۷.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۶۲.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۶۲.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۳، ص۲۸۱.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۳۹.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۷۲.    
۲۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۵۹، حکمت ۳۳۵.    
۲۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۲۳۵، حکمت ۳۴۵.    
۲۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۵، حکمت ۳۴۵.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۱.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۹۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۹۷.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۷۵۳.    
۳۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۴۲۹.    
۳۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۶۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عصم»، ج۲، ص۷۲۳.    






جعبه ابزار