عَشیر (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: رفیق.

عَشیر (به فتح عین و کسر شین) از واژگان قرآن کریم به معنای معاشر و رفیق است.

عَشير به معنای معاشر و رفیق است.
عشير به معنى يک دهم نيز آمده ولى در قرآن مجید به كار نرفته است.

به مواردی از عَشير که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(لَبِئْسَ الْمَوْلى‌ وَ لَبِئْسَ‌ الْعَشِيرُ)
«البته بد مولى و بد همدم و رفيقى است.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۶۷.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۸۵.
۴.	↑ حج/سوره۲۲، آیه۱۳.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۹۴.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۵۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۹۰.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۰.