عَوْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَوْن (به فتح عین و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای یاری است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• اِستِعَانَت (به کسر الف و تاء) به معنای یاری خواستن؛
• تَعَاوُن (به فتح تاء و عین) به معنای یکدیگر را یاری کردن؛
• مَعونَت (به قتح میم و نون) به معنای یاری کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در پاسخ به
طلحه و
زبیر از این واژه استفاده نموده است.
عَون به معنای یاری و
اِستِعَانَت به معنای یاری خواستن و
تَعَاوُن به معنای یکدیگر را یاری کردن و
مَعونَت به معنای یاری کردن آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
به امام (صلوات‌الله‌علیه) گفته شد: چطور بر حریفان غلبه کردی فرمود:
«ما لَقيتُ رَجُلاً إِلاّ أَعانَني عَلَى نَفْسِهِ.» «یعنی هیچ حریفی را ندیدم مگر آن که مرا در غلبه به خودش یاری کرد.»
سید رضی فرماید: منظور آن حضرت افتادن هیبت او در قلب حریف است.
طلحه و زبیر به حضرت گفتند: شما را
بیعت می‌کنیم بر این‌که در کار
خلافت شریک تو هستیم فرمود:
«وَ لكِنَّكُما شَريكانِ في الْقُّوَّةَ وَ الاِْسْتَعانَةِ، وَ عَوْنانِ عَلَى الْعَجْزِ وَ الاَْوَدِ.» «فرمود: نه بلکه شما شریک من هستید. در نیرو بخشیدن و یاری از شما خواستن و دو یارید به هنگام عاجز ماندن و سختی.»
موارد بی‌شماری از این ماده در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عون»، ج۲، ص۷۶۵.
