عنت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَنَت، به سختی و مشقت افتادن است.
معنای لغوی عنت عبارت است از سختی و مشقت،
هلاکت،
خطا و لغزش،
فساد،
گناه و
زنا.
این
واژه در
قرآن کریم به کار رفته است: «وَ مَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ مِنْکُم طَولاً أَنْ یَنْکِحَ المُحْصَناتِ المُؤمِناتِ فَمِن مّامَلَکَتْ أَیمانُکُمْ مِنْ فَتَیاتِکُمُ المؤمِناتِ... ذلِکَ لِمَنْ خَشِیَ العَنَتَ مِنْکُم؛
و هر کدام از شما که توانایی
ازدواج با
زنان پارسای با
ایمان را ندارد، پس از کنیزان
مؤمن که مالک آن شدید به زنی برگزینید.... این
حکم درباره کسی است که بترسد به
رنج و مشقت افتد». مراد از عنت، بیم وقوع در
گناه بر اثر ترک ازدواج است.
عنوان یاد شده در باب
نکاح به کار رفته است.
بر اساس مفاد آیه یاد شده، ازدواج مرد
آزاد با
کنیز با دو شرط
جایز است: یکی عدم توانایی ازدواج با زن آزاد از جهت پرداخت مهر و
نفقه و دیگری بیم وقوع در «عنت»؛ یعنی
ترس وقوع در
گناه به سبب ترک ازدواج.
آیا ازدواج با کنیز با فقد یکی از دو
شرط یاد شده،
حرام است یا جایز، لیکن
مکروه ؟ مسئله محل اختلاف است. مشهور میان قدما عدم جواز و میان متأخران
کراهت آن است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۴۹۵، برگرفته از مقاله «عنت».
