علی بن ذوالفقار جرفادقانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن ذوالفقار جرفادقانی اصفهانی، از شعرا و ادبای قرن یازده و دوازده هجری در اصفهان بوده است.
علی بن ذوالفقار جرفادقانی (گلپایگانی)، از شعرا و ادبای اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری در
اصفهان بوده است.
نصرآبادی در «
تذکره» خود گوید: «عمهزاده بندگان مخدومی آقا حسین خوانساری است. شیخ الاسلام جرفادقان است... جوان آراسته قابلی است، درنهایت صلاح. مدّتی در اصفهان خدمت آقا حسین به تحصیل مشغول بود. به تکلیف اهالی آنجا شیخ الاسلام جرفادقان شد. چون خداشناسی دارد مسموع شد که اراده استعفا دارد و از دست مردم جرفادقان به تنگ آمده».
محدّث نوری در «
الفیض القدسی»به نقل از انهایی که
علاّمه مجلسی برای او نوشته، گوید: «السیّد الایّد الحسیب النّسیب اللبیب الادیب الفاضل الکامل المتوقّد الزّکی البارع الالمعی الامیر علی خان الجرفادقانی».
اجازه علاّمه مجلسی به او در آخر کتاب «
تهذیب» و تاریخ آن
جمادیالاولی سنه ۱۰۹۷ق میباشد. این اشعار از اوست:
"چون صبح در جوانی اگر پیر میشدم ••• مانند آفتاب جهانگیر میشدم"
"زین بیش بود قابل پرواز شهپرم ••• هم آشیان اگر به پر تیر میشدم"
"اگرچه هست صراف عمل بینا به هر نقدی ••• ز روی لطف میگیرد زر سرخ خجالت هم"
صاحب عنوان در حدود سال ۱۱۳۰ق در گلپایگان وفات یافته است.
این تالیفات از اوست:
۱. «دو خطبه در تهنیت جلوس شاه سلطان حسین صفوی»، به فارسی؛
۲. «دیوان اشعار»؛
۳. «شرح قصیده عینیّه» سیّد اسماعیل حمیری: «لِاُمّ عمرو ماللوی مربع» که نسخهای از آن به شماره ۴۶۹۴ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۰۷.