• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عصمت اهل‌بیت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



خدا خواسته که رجس و پلیدی را تنها از اهل بیت دور کند، و به آنان عصمت دهد، و اهل البیت به اتفاق همه علمای اسلام و مفسران، اشاره به اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است.



تعلق اراده الهی بر عصمت اهل بیت علیهم‌السّلام از هرگونه پلیدی قرار گرفته است: «إنّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرّجس أهل البيت ويطهّركم تطهيرا» خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.
کلمه «انما» در آیه انحصار خواست خدا را می‌رساند، و می‌فهماند که خدا خواسته که رجس و پلیدی را تنها از اهل بیت دور کند، و به آنان عصمت دهد، و کلمه (اهل البیت) چه اینکه صرفا برای اختصاص باشد، تا غیر از اهل خانه داخل در حکم نشوند، و چه اینکه این کلمه نوعی مدح باشد، و چه اینکه نداء ، و به معنای (ای اهل بیت) بوده باشد، علی‌ای حال دلالت دارد بر اینکه دور کردن رجس و پلیدی از آنان، و تطهیرشان، مساله‌ای است مختص به آنان، و کسانی که مخاطب در کلمه (عنکم - از شما) هستند
بنابراین در آیه شریفه در حقیقت دو قصر و انحصار بکار رفته، یکی انحصار اراده و خواست خدا در بردن و دور کردن پلیدی و تطهیر اهل بیت، دوم انحصار این عصمت و دوری از پلیدی در اهل بیت.


واژه رجس به معنی شی ء ناپاک است خواه ناپاک از نظر طبع آدمی باشد یا به حکم عقل یا شرع و یا همه اینها. و اینکه : در بعضی از کلمات رجس به معنی گناه یا شرک یا بخل و حسد و یا اعتقاد باطل و مانند آن تفسیر شده، در حقیقت بیان مصداقهائی از آن است، و گرنه مفهوم این کلمه مفهومی عام و فراگیر است، و همه انواع پلیدیها را به حکم اینکه الف و لام در اینجا به اصطلاح الف و لام جنس است شامل می‌شود. تطهیر به معنی پاک ساختن و در حقیقت تاکیدی است بر مساله اذهاب رجس و نفی پلیدیها، و ذکر آن به صورت مفعول مطلق در اینجا نیز تاکید دیگری بر این معنی محسوب می‌شود.


مراد از بردن رجس، عصمت از اعتقاد و عمل باطل است، و مراد از تطهیر در جمله ((یطهرکم تطهیرا ( (که با مصدر تطهیر تاکید شده، زایل ساختن اثر رجس به وسیله وارد کردن مقابل آن است، و آن عبارت است از اعتقاد به حق ، پس تطهیر اهل بیت عبارت شد، از اینکه ایشان را مجهز به ادراک حق کند، حق در اعتقاد، و حق در عمل، و آن وقت مراد از اراده این معنا، (خدا می‌خواهد چنین کند)، نیز اراده تکوینی می‌شود، چون قبلا هم گفتیم اراده تشریعی را که منشا تکالیف دینی و منشا متوجه ساختن آن تکالیف به مکلفین است، اصلا با این مقام سازگار نیست، (چون گفتیم اراده تشریعی را نسبت به تمام مردم دارد نه تنها نسبت به اهل بیت)
پس معنای آیه این شد که خدای سبحان مستمرا و دائما اراده دارد شما را به این موهبت یعنی موهبت عصمت اختصاص دهد به این طریق که اعتقاد باطل و اثر عمل زشت را از شما اهل بیت ببرد، و در جای آن عصمتی بیاورد که حتی اثری از آن اعتقاد باطل و عمل زشت در دلهایتان باقی نگذارد.


اهل البیت به اتفاق همه علمای اسلام و مفسران، اشاره به اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است، و این چیزی است که از ظاهر خود آیه نیز فهمیده می‌شود، چرا که بیت گرچه به صورت مطلق در اینجا ذکر شد، اما به قرینه آیات قبل و بعد، منظور از آن، بیت و خانه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است. اما اینکه مقصود از اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در اینجا چه اشخاصی می‌باشد؟ در میان مفسران گفتگو است بعضی آن را مخصوص همسران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم دانسته‌اند، و آیات قبل و بعد را که در باره ازواج رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم سخن می‌گوید، قرینه این معنی شمرده‌اند.
درباره مصداق اهل بیت در آیه ۳۳ سوره احزاب اقوال گوناگونی وجود دارد؛ ولی طبق شواهد فراوان روایی در منابع اهل سنت و منابع شیعی مقصود از اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم علی ، فاطمه ، حسن و حسین علیهم ‌السلام است.


۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    
۲. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، تفسیر الصافی، ج۶، ص۴۳.    
۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۵۷- ۱۵۸.    
۴. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نور الثقلین، ج۴، ص۹۷.    
۵. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۶، ص۴۶۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۲۹۳.    
۷. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۶، ص۴۶۸.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۲۹۳.    
۹. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۵۵- ۱۵۶.    
۱۱. واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول، ج۱، ص۲۰۰.    
۱۲. آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ح ۱۱، ص۱۹۳.    
۱۳. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج۲۰، ص۲۶۲.    
۱۴. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور، ج۶، ص۶۰۳ - ۶۰۶.    
۱۵. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۸۷.    
۱۶. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۵۰.    
۱۷. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۶، ص۴۶۵.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵ف ص۳۳۷، برگرفته از مقاله «عصمت اهلبیت».    


رده‌های این صفحه : اهل بیت | عصمت | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار