عشار (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِشار (به كسر عین) جمع عُشَراء، یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای شتر آبستن است.
عِشار: جمع عُشَراء است.
اهل لغت گفته‌اند: عُشَراء ناقه‌ايست كه در دهمين يا هشتمين ماه حاملگى است و يا مطلق شتر آبستن است.
(وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ. وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ) و چون
آیه درباره
قیامت است گفته‌اند: يعنى: آنگاه كه شتران آبستن (مورد علاقه
عرب) رها كرده شوند.
ولى به نظر من مراد از عشار مطلق
حامله است، نه شتران و مراد از
(عُطِّلَتْ) خالى بودن است. در كتاب معاد از نظر قرآن و علم
چنين نوشته‌ام:
ابن اثیر در
نهایه گويد: عشراء شترى را گويند كه ده ماه از حاملگى آن گذشته باشد.
سپس اين كلمه عموميت يافت بهر حامله عشراء گفته شد، جمع آن عشار است. صاحب
قاموس گفته: تعطيل بمعنى تفريغ و خالى كردن است بنا بر اين اگر گوئيم فلان اداره تعطيل شد يعنى از كارمندان خالى گرديد.
در آيه ديگر در خصوص قيامت آمده:
(وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها)،
يعنى: «آنروز هر باردار بار خود را ميگذارد». و در آيه ديگر هست:
(إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً)،
على هذا ظاهر آنست كه مراد از
(وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ) خالى شدن حامله‌ها و گسيختن ذرّات موجودات از همديگر است تا ذره‌اى در بطن ذره‌اى نماند.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عشار"، ج۵، ص۲.
