عُسْر (به ضم عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای دشوارى مقابل يسر است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه بهکار رفته است، مانند: مَعْسُور (به فتح میم و ضم سین) و مُعتَسر (به ضم میم و فتح تاء) به معنای سخت و دشوار و عُسْرَت (به ضم عین و فتح راء) به معنای دشوارى. حضرت علی (علیهالسلام) درباره خدا از این واژه استفاده نموده است.