عروج (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عروج:(ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ) كلمه
«عروج» به معناى «صعود كردن و بالا رفتن» است،
نه به معناى نسخ اديان و زائل شدن، و در هيچ جاى
قرآن «عروج» به معناى «نسخ» ديده نمى‌شود (اين كلمه در پنج آيه از قرآن ذكر شده و در هيچ مورد به اين معنا نيست) بلكه در مورد اديان، همان كلمه «نسخ» يا «تبديل» و امثال آن به كار مى‌رود.
(یُدَبِّرُ الْاَمْرَ مِنَ السَّماءِ اِلَی الْاَرْضِ ثُمَ یَعْرُجُ اِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ اَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ) (امور اين جهان را از
آسمان به سوى
زمین تدبير مى‌كند؛ سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال از سال‌هايى است كه شما مى‌شمريد به سوى او بالا مى‌رود و
دنیا پايان مى‌يابد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اشعار است به اينكه مراد از سماء مقام قربى است كه زمام همه امور به آن‌جا منتهى مى‌شود، نه آسمان كه به معناى جهت بالا و يا ناحيه‌اى از نواحى عالم جسمانى است، براى اينكه قبلا فرمود: تدبير امر مى‌كند از آسمان تا زمين آن گاه فرمود: سپس به سوى او عروج مى‌كند، پس معلوم مى‌شود عروج به سوى او از همان طريقى است كه از آن نازل شده، و در آيه غير از علوى كه به تعبير سماء آمده و پايينى كه از آن به ارض تعبير كرده، و نزول و عروج چيز ديگرى نيامده پس قهرا نزول از سماء و عروج به سوى خدا را مى‌فهماند كه مراد از سماء، مقام حضور است، كه تدبير امر از آن مقام صادر مى‌شود. و يا مراد اين است كه موطن و محل تدبير امور زمينى، آسمان است، و خدا كه محيط به هر چيز است تدبير زمين را از آن موطن نازل مى‌كند، كه البته اين معناى دوم به فهم نزديک‌تر است، چون جمله
(وَ أَوْحى فِي كُلِّ سَماءٍ أَمْرَها) با آن سازگارتر است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عروج»، ص۳۷۹.
