عرفیه عامه با دائمه مطلقه شکل چهارم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عرفیه عامه با دائمه مطلقه شكل چهارم، یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل چهارم است.

---

«قیاس مختلط»، قیاسی است که صغرا و کبرای آن از قضایای موجهه ترکیب یافته باشد.

---

مختلطات ضروب شکل چهارم به خلاف سه شکل دیگر، از لحاظ عقیم یا منتج‌ بودن و از لحاظ نوع نتیجه، بر یک منوال نیست، بلکه نتایج ضرب اول این شکل (صغرا: موجبه کلی، کبرا: موجبه کلی، نتیجه: موجبه جزئی) و ضرب دوم (صغرا: موجبه کلی، کبرا: موجبه جزئی، نتیجه: موجبه جزئی) به یک منوال است. ضرب سوم (صغرا: سالبه کلی، کبرا: موجبه کلی، نتیجه: سالبه کلی) حکم جداگانه دارد و ضرب چهارم (صغرا: موجبه کلی، کبرا: سالبه کلی، نتیجه: سالبه جزئی) و ضرب پنجم (صغرا: موجبه جزئی، کبرا: سالبه کلی، نتیجه: سالبه جزئی) در بیشتر اختلاطات متشابه‌اند، مگر در مواردی که کبرا، از قضایای وصفیه مرکبه باشد. ضرب سوم به شکل دوم مشابهت زیادی دارد و چهار ضرب دیگر به شکل سوم مشابهت دارند.
تفصیل مختلطات شکل چهارم به دلیل اختلافات مذکور، در کتب منطقی در سه جدول جداگانه آمده است: یکی مشتمل بر مختلطات دو ضرب اول، دومی مشتمل بر مختلطات ضرب سوم و جدول سوم شامل ضرب چهارم و پنجم. یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل چهارم عبارت است از: اختلاط قضیه عرفیه عامه (صغرا) با دائمه مطلقه (کبرا). نتیجه این ضرب، قضیه حینیه مطلقه خواهد بود که بر فعلیت نسبت، حین اتصاف ذات موضوع به وصف موضوع و عنوان آن دلالت دارد.
مثال: همواره هر موجودی تا زمانی که انسان است حیوان است و هر ناطقی همیشه انسان است؛ پس بعضی حیوان‌ها تا زمانی که حیوان‌اند بالفعل ناطق‌اند.

---

در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال‌ المیزان.
• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.    
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
• خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.    

---