• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عذب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَذْب (به فتح عین و سکون ذال) از واژگان نهج البلاغه به معنای گوارا است. حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف دنیا از این واژه استفاده نموده است.



عَذْب به معنای گوارا آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در توصیف دنیا فرموده است: «وَإِنْ جَانِبٌ مِنْهَا اعْذَوْذَبَ وَاحْلَوْلَى، أَمَرَّ مِنْهَا جَانِبٌ فَأَوْبَى!» «اگر گوشه‌ای از دنیا گوارا و شیرین شود، جانب دیگری تلخ و با «وبا» می‌شود.» (شرح‌های خطبه: )


این ماده یک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۰۷.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۱۷.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، خطبه ۱۱۰.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۱۶، خطبه ۱۰۹.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۶۵، خطبه ۱۱۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۴۳.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۴۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۵۱.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۵، ص۲۹.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۸، ص۲۰.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۲۳۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عذب»، ج۲، ص۷۰۷.    






جعبه ابزار