عجز، در اصل به معناى مؤخّر بودن از چيزى است و ضدّ قدرت است. اين واژه براى نداشتن قدرت از اجراى كارى، مصطلح شده است. و در اينجا مقصود از آن، همين معنا است.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «عجز» و مشتقّات آن و از مفاهيمى مثل امر تعجيزى، استفاده شده است و عنوان ضعف در جايگاه خود ديده شود.
